Kącik psychologa

• Zapewnienie poczucia zrozumienia i akceptacji
  Pokazując dziecku zrozumienie wobec jego reakcji, okazujesz mu szacunek, wobec tego jakim jest. Ważne, aby okazać dziecku zrozumienie, wobec tego, że dotknęła. je emocja, z którą każdemu trudno jest sobie poradzić.
  Poprzez używanie zwrotów „chciałabym ci jakoś pomóc”, „spróbujmy razem rozwiązać ten problem” itp. dajemy dziecku do zrozumienia, że nie jest ze swoim strachem samo i może liczyć na nasze wsparcie. 
• Akceptacja i szacunek emocji dziecka
  Bagatelizowanie przeżywanych przez dziecko emocji sprawia, że czuje się ono samotne ze swoim problemem, nie może sobie poradzić z sytuacją, która dla rodzica jest prosta. Nie sprzyja to budowaniu poczucia bezpieczeństwa oraz otwartości dziecka w sytuacji, kiedy znów zacznie się bać. Warto spróbować postawić się na miejscu dziecka: „też byłam przerażona”, „podejrzewam, że ja też bym się bał będąc na twoim miejscu”.
  Zainteresowanie emocjami dziecka możemy wyrazić poprzez użycie zwrotów np. „to cię niepokoi?”, „bardzo się bałeś?” dajemy przez to dziecku znać, że jest dla nas ważne i jesteśmy gotowi je wspierać.
  Pomocny może okazać się również dotyk: jeśli dziecko nie protestuje, przytulmy je i pozwólmy wypłakać się w naszych ramionach. Nie pospieszając dziecka, dajmy mu tyle czasu, ile potrzebuje na przeżycie emocji tak, by nie zostawiła w nim traumatycznego, zduszonego w środku śladu. W tym przypadku najważniejsza jest nasza postawa – akceptująca i empatyczna. 
• Dać dziecku czas
  Aby w swoim tempie bez wywierania presji oswoiło się z trudną dla niego sytuacją
• Przypomnij dziecku podobne sytuacje, w których sobie poradziło
  Przywołanie sytuacji, która była dla dziecka trudna i z którą sobie poradziło jest dobrym sposobem na dodanie odwagi. 

Opowiedz o swoich doświadczeniach z lękiem
Warto opowiadać o swoich lękach z dzieciństwa i sposobach na ich przezwyciężenie. W ten sposób dajemy dziecku do zrozumienia, że każdy się czegoś boi, nawet rodzice. Dzieci bardzo lubią słuchać historii dotyczących rodziców, a tym bardziej takich, które związane są sytuacją, którą one same przezywają.
Lęk i strach to trudne, często bolesne emocje, których nie sposób uniknąć. Dlatego tak ważne jest, by jako rodzic mieć w sobie gotowość na wspieranie dziecka w ich przeżywaniu i szukać najlepszych dla swojej rodziny sposobów na radzenie sobie z dziecięcym lękiem. Jednym z nich jest szczera rozmowa.

Gdy dziecko się boi należy unikać:
 – Porównywania go do innych
 – Bagatelizowania sytuacji – stwierdzeń „nie ma się czego bać”, „ty znowu się boisz”
 – Wrzucania dziecka na głęboką wodę – np. w sytuacji, gdy maluch boi się windy lub wody, nie należy pokonywać tego lęku biorąc dziecko na ręce i zmuszając do wejścia do wody;
Najkorzystniej jest spróbować zrozumieć lęk dziecka, nie wyśmiewać się z niego, nie zawstydzać przed innymi. Najprawdopodobniej Wasze dziecko z danego lęku wkrótce wyrośnie.


Warto razem z dzieckiem wymyślać sposoby na poradzenie sobie z lękiem

• Metodą „małych kroków” stopniowo oswajać dziecko z sytuacją, która wywołuje lęk np. kiedy dziecko boi się wody, możemy zaproponować spacer za rękę brzegiem jeziora, pozwolić bawić się przy brzegu, następnie brodzić po płyciźnie, pływać w kole razem z mamą, dając tyle czasu, ile potrzebuje dziecko. Jeśli nie chce próbować jakiegoś pomysłu albo nagle się z niego wycofuje, zaakceptujmy to. Uszanujmy granice dziecka. Pozwólmy, aby decyzja o przełamaniu strachu wyszła od dziecka.
• Szczera rozmowa
• Bajki terapeutyczne – pomocne są w radzeniu sobie z dziecięcymi lękami związanymi np. z dentystą, pobytem w szpitalu, pobieraniem krwi itp.
  https://www.youtube.com/watch?v=UuvWpAIwCXg
• Jeżeli dziecku śni się jakiś koszmar można wspólnie z nim go dokończyć – np. ułożyć plan jak pokonać złego ducha, potwora itd.
• Jeżeli dziecko boi się puścić rodzica do pracy to warto pokazać dziecku zdjęcie z biurka, opowiedzieć co robią rodzice, a jeśli jest taka możliwość zabrać je do pracy.
• Wzmacnianie mocnych stron dziecka oraz pokazywanie, że nawet jak coś się nie uda można próbować dalej. Dlatego korzystnie jest zauważać i wzmacniać zachowania, które świadczą o zaradności dziecka. Chwalić nawet minimalne postępy oraz stawiać nowe wyzwania. Warto też pokazywać na sobie, że ponosimy porażki, podejmujemy dalsze próby, uczymy się i w końcu osiągamy sukces lub nie.

Lęk i strach to trudne, często bolesne emocje, których nie sposób uniknąć. Dlatego tak ważne jest, by jako rodzic mieć w sobie gotowość na wspieranie dziecka w ich przeżywaniu i szukać najlepszych dla swojej rodziny sposobów na radzenie sobie z dziecięcym lękiem.

Przypisy:
Filliozat I. (2009). W sercu emocji dziecka. Wydawnictwo Esprit. Kraków
Kendall P. (2018). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Techniki terapeutyczne dla profesjonalistów i rodziców. GWP. Gdańsk